Helena Gheeraert

Helena Gheeraert is een een jonge Gentse onderneemster die bruist van de ideeën en ambitie. De ambitie om haar Wonky dips bekend te maken in heel Vlaanderen (en wie weet daarbuiten), maar ook en vooral om mensen bewust te maken van voedselverspilling. Het idee om groenten te ‘redden’ ontstond toen Helena artikelen las over voedselverspilling en merkte dat er in het buitenland al heel wat initiatieven zijn.

Wereldwijd wordt 1/3 van al het voedsel verspild. 1/3! Groenten en fruit zijn daarbij de koplopers. Bijna de helft van wat er geteeld wordt, komt niet op ons bord terecht, maar gaat verloren door klimaatschommelingen of tijdens het transport. En dan zijn er nog groenten die eigenlijk perfect eetbaar zijn, maar die we weggooien omdat ze maar deels gebruikt worden (denk aan tomatenpoepkes, broccolistronken, basilicumsteeltjes) of omdat ze niet voldoen aan het schoonheidsideaal. Misvormde groenten, zeg maar, of in het Engels: Wonky food.

Helena verwerkt de ‘geredde’ groenten in de eerste plaats in dips, omdat het een product is dat ze zelf graag eet en omdat het een gemakkelijke manier is om iets lekkers te maken van groenten(stukjes) die anders verspild worden. Ondertussen onderzoekt ze de mogelijkheden om ook andere Wonky producten op de markt te brengen, zoals gepekelde groenten, groenteburgers, sapjes of groentechips.

Ik ontmoette Helena voor het eerst begin december op het lanceringsevent van Wonky bij Romain Roquette. Het was een gezellige avond in het gezelschap van enkele fijne collega-foodbloggers. We werden verwend met bubbels en hapjes met Wonky dips in de hoofdrol. De paprikadip en de worteldip werden uitvoerig geproefd en goedgekeurd. (Net als het zelfgebakken zuurdesembrood van Helena’s papa, dat hier zeker ook een pluim verdient!).

Foodie in de kijker: Helena Gheeraert

Zoet, zuur, zout of bitter?

Dan kies ik voor zout, maar niet té zout. Ik hou vooral van hartige dingen, zoals de Wonky Dips 🙂 In drankjes ben ik dan weer fan van bitter.

Bier of wijn?

Moeilijk. Het hangt af van het moment. Als ik moet kiezen, dan ga ik voor wijn. Ik hou vooral van rode wijn. Maar een lekker biertje kan mij op sommige momenten ook smaken, het hangt echt van de context af.

Koffie of thee?

Koffie. Ik drink ook graag thee, maar koffie is toch mijn favoriet en dan vooral latte en cappuccino.

Wat maak je klaar voor vrienden of familie?

Ik grijp vaak terug naar eenpansgerechten zoals stoofpotjes of een ovenschotel. Ik eet dat zelf heel graag, dat is comfort food voor mij. Zoiets is ook gemakkelijk klaar te maken voor een grote groep én het is gezellig. Ik ben verzot op Thaise curry en op chili con carne.

Welke koks inspireren jou?

Ik heb vooral kookboeken van Ottolenghi, omdat ik hou van de speciale toets die hij aan de gerechten geeft en omdat ik verzot ben op de smaken uit het Midden-Oosten (tahin, koriander, …). Het nieuwe boek van Sergio Herman, Simple Food, is ook heel tof. De gerechten zijn simpel, maar het is geen boerenkost. Het zijn speciale, lekkere dingen, die gemakkelijk klaar te maken zijn.

Welk keukeninstrument is voor jou onmisbaar?

Eén instrument kiezen is moeilijk. Mag ik er een paar kiezen? Ten eerste mijn lookpers. Ik vind look in eten superlekker. En ik hak die niet graag fijn met een mes. Dus om mij het gepruts te besparen: een lookpers. Een broodmes is ook onmisbaar. Wij snijden altijd zelf ons brood, want dan blijft het veel langer vers. En mijn blender kan ik ook niet missen. Ik gebruik hem bijvoorbeeld om nieuwe dips uit te testen.

Is reizen voor jou verbonden met eten of koken?

Reizen is voor mij zeker verbonden met eten. Ik proef heel graag andere keukens. Vorig jaar ben ik met mijn vriend naar China geweest. Dat was een hele ervaring. Ik zeg niet dat het mijn favoriete keuken is, maar het was wel leuk om ze te ontdekken. Op een bepaald moment was het eten zo pikant dat we allebei bleek zagen en begonnen te zweten. Onze mond stond echt in brand! Naar Laos en Cambodja zijn we ook al geweest. Ik hou wel van de Aziatische keuken.

Mijn favoriete keuken is de Marokkaanse. Met mijn ouders en zussen zijn we naar het Andesgebergte geweest. We logeerden in tenten en er waren sherpa’s die voor ons kookten. Die gebruikten enkel een klein gasvuurtje, maar wat die daarop konden klaarmaken! Dat was zalig, wat een ervaring!

Was koken en eten belangrijk in het gezin waarin je opgroeide?

Ja, superbelangrijk. Er was geen enkele dag waarop we niet samen aan tafel zaten. Ontbijten deden wij altijd samen met het gezin en ook ’s avonds zaten we samen aan tafel. Wij aten nooit voor de televisie.

Mijn papa is een echte hobbykok. Hij kookt en experimenteert graag in de keuken. Ik heb als kind dus al veel dingen leren eten. In de week kookte mam en in het weekend stond papa in de keuken. Hij test echt vanalles uit: brood bakken, bier en porto brouwen, groenten pekelen, tomatensaus steriliseren, ketchup maken, worsten draaien, enzovoort. Hij inspireert mij zeker. Dankzij het gezin waarin ik opgroeide eet ik heel graag.

Mijn ouders hebben ook een grote moestuin. Wij aten thuis dus verse seizoensgebonden groenten. Ik vind het belangrijk om volgens het seizoen te eten, van het eigen land.

Is er een zelfbedacht gerecht waar je fier op bent?

Ik ben iemand die meestal recepten volgt, ik improviseer niet veel in de keuken. Voor de lancering van Wonky heb ik wel zelf een hapje bedacht. Zuurdesembrood met worteldip, geitenkaas, pijnboompitjes en rucola. Het is niet ingewikkeld, maar het is een lekkere combinatie van smaken. Mensen maken die nu thuis ook. Dat is wel leuk.

Hoe moet jouw laatste avondmaal eruitzien?

Supergezellig. Met veel kaarsen, op schapenvellekes. Als ik groot mag gaan, dan nodig ik al mijn familie en vrienden uit en anders gewoon mijn ouders, mijn zussen en mijn vriend. We eten comfort food: lekker warm eten, dat je met een lepel kunt opscheppen. Simpel eten. Chili con carne met zure room, bijvoorbeeld. En we aperitieven met Wonky dips, uiteraard 🙂