4 tips bij moeilijke eters

Dit artikel 4 tips bij moeilijker eters schreef ik n.a.v. een event van Hello Fresh. Vorige week donderdag, vlak voor de start van het nieuwe schooljaar, was ik bij het prachtige Alix – Table & Jardin d’Amis uitgenodigd op de eerste Food Talk van Zij deden een onderzoek bij 1000 ouders over de eetgewoonten van hun kroost. En wat blijkt? Heel wat ouders hebben moeite om na de zomervakantie terug in de routine van het schooljaar te komen. Hmm… zou Hello Fresh daar een oplossing voor hebben? 🙂 Ok, de link is er zeker, maar er werd op het event nauwelijks over de bekende food boxen gepraat. Wat we wel kregen, was een uitwisseling van tips.

4 tips bij moeilijke eters

1. De superproever checklist

Zo vertelde Anne Cornut, a.k.a. #mamavanvijf (R-E-S-P-E-C-T en ook wel #zotjes) hoe ze ooit met succes de ‘superproever’ checklist toepaste op haar gezin. Ik vond het idee best origineel: je maakt (in samenspraak met je kind) een lijstje met een aantal gerechten of voedingsmiddelen dat het 10 x moet proeven. Na elke maaltijd evalueert het kind: lust ik niet – lust ik een beetje – lust ik graag. Op het einde van de rit maken jullie samen de balans op. Gerechten die je kind na 10 keer proeven officieel niet lust, hoeft het nooit meer te eten.

De dag na het event was het zover: 1 september. De overgang van een zomer vol waterijsjes en apeejietieven naar de schoolse routine van boekentas met fruitje en koek. Niet meer slapen tot de eerste dochter wakker wordt, maar de wekker zetten om ze allebei uit bed te halen. En al zeker geen ochtendlijke Paw Patrols meer terwijl we rustig wakker worden bij een tas koffie. Toegegeven, ik hou ergens wel van dat routineuze. Op goeie dagen ben ik zelfs zo georganiseerd dat ik na het avondeten de ontbijttafel al klaarzet. Waarop Julie mij onlangs betrapte en zei: Maar mama, gaan we nu weer eten?

2. Nature or nurture?

Niet dat Julie iets tegen ‘weer eten’ heeft. Integendeel, als het aan haar lag, dan werd er de klok rond gegeten. Van wie zou ze dat toch hebben? Yeps, we zijn thuis gezegend met twee flinke etertjes. Het event van Hello Fresh zette me aan het denken. Hebben we gewoon geluk dat Julie en Olivia onze bourgondische genen geërfd hebben? Of kunnen Joske en ik toch ergens een medaille opeisen? Nature or nurture? Ik weet het niet. Ik denk dat het een mix van de twee is. Ja, graag eten zit in hun genen en ja, wij zorgen er thuis voor dat eten leuk is. En lekker ook natuurlijk, dat spreekt voor zich 🙂

3. Samen aan tafel

We proberen iedere avond samen te eten, wat soms best stressy is tijdens het koken (Mama, ik heb hooooonger! Mama, is het al klaar? Mamaaaaa ik wil NU eten!), maar als we aan tafel zitten en de maagjes gevuld geraken, dan valt de spanning weg (tenminste tot we bijna gedaan hebben en ik een blik onder tafel werp…). We eten niet alleen samen, we eten meestal ook hetzelfde.

Ik voorzie wel eens wat extra rauwkost of appelmoes wanneer er ‘moeilijke groenten’ op het menu staan (zo’n slechte moeder ben ik nu ook weer niet :-)), maar voor de rest eten de meisjes gewoon mee, de ene keer al wat enthousiaster dan de andere. De vegetarische wok die hier vaak op tafel komt, is een van hun favorieten. Vreemd genoeg, want vegetarisch, oosterse smaken en veeeeel groenten. Maar toch!

4. Save the best for last

En wat als ze iets niet willen eten of proeven? Dan passen we een trucje toe.

Truc 1: Save the best for last. Of toch een deel van the best. Willen de meisjes een extra stukje vlees? Ah, dan moeten eerst die worteltjes / erwtjes / boontjes /… op. Een beetje doortrapt eh van ons? I know. Werkt trouwens ook met patatjes en pasta.

Truc 2 is met de ervaring gekomen. Als ik dan toch eens kinderkost voorzie, dan krijg ik van Julie altijd de vraag: En wat eten jullie? Mag ik eens proeven? Sindsdien zeg ik bij de wat specialere gerechten dat het niets voor kindjes is. Reverse psychology, quoi. Ik zag onlangs dat Jeroen Meus dit ook toepast op zijn zoontje. En als de Jerre het zegt…