Eind juni, op een dag zo heet dat de spoorwegen hinder voorspelden, vertrok ik op een vier uur durende treinreis naar het Nederlandse Roermond. Living on the edge 🙂 Het werden uiteindelijk vijf uur, maar gelukkig had ik een heel goeie reden voor die lange rit: ik mocht een dagje Chef for one day beleven bij sterrenrestaurant One!
One bestaat 10 jaar en om dat te vieren werden 10 foodbloggers uitgenodigd om elk een namiddag mee te draaien in de keuken. Toen ik de oproep op Facebook zag, kon ik maar één ding denken: daar moest en zou ik bij zijn! Mijn enthousiasme was blijkbaar tot in Roermond voelbaar, want uit de honderden reacties, kreeg ik een plaatsje toegewezen. Vreugdedansjeeee! Benieuwd naar mijn vijf favoriete momenten van de dag?
1. Restaurant One: de mise en place
De keuken is mijn happy place en in een professionele keuken voel ik mij instant gelukkig. De bedrijvigheid, de oversized potten en pannen, de sfeer, de geuren: I love it! Het doet me altijd terugdenken aan de tijd dat ik vakantiejobs deed in de horeca. Al is de keuken van One wel van een ander kaliber. Hier staan naast eigenaar en chef Edwin Soumang nog vijf (5!) andere koks in de keuken: Otto zorgt voor de amuses, Sloveen Rok voor de voorgerechten, Roy voor de groentegerechten, souschef Lotte voor vis/vlees en Anne uit Thailand voor de desserts.
Na een korte rondleiding door Edwin, mocht ik meehelpen met de mise en place. Het viel me op hoe rustig die verliep. Iedereen op zijn eigen plekje in de keuken, gefocust op de voorbereiding van zijn/haar gerechten. Anders dan in een klassiek restaurant, waarbij de gasten allerlei verschillende gerechten door elkaar bestellen, kan in dit soort keuken veel gestructureerder gewerkt worden. 80 à 90 procent van de gasten kiest voor het menu en de keuze van à la carte gerechten is beperkt. Dat is wellicht aangenamer werken, maar easy peasy is het zeker niet, want het aantal bereidingen voor één sterrenbordje is fenomenaal!
Ik werkte vooral met Rok samen. Hij liet me voor één van de voorgerechten kerstomaatjes emonderen, bolletjes watermeloen maken en Canadese kreeft uit de schaal halen. Het feit dat ik als Chef for one day al meteen het vertrouwen kreeg om met zo’n topproduct aan de slag te gaan, zegt iets over de relaxte sfeer die ik ervaarde bij One. Eigenaars Edwin en Bethany zijn uiterst sympathiek en geven met plezier een inkijk in hun keuken. Je kunt de making-of van het voorgerecht met de kreeft zelfs bekijken op You Tube (klik hier).
2. Restaurant One: teamlunch
Elke dag rond 17u luncht de ploeg van One samen aan een grote tafel in de ruimte die je ook kunt reserveren voor private dining. Als tijdelijk lid van het keukenteam mocht ik mee aanschuiven, al kreeg ik wel een mini-portie voorgeschoteld (want ik had ‘helaas’ nog een 8-gangendiner voor de boeg…). We aten wraps met kip en groentjes, bereid door Otto. Geen droge kipfilet, maar malse stukjes kippendijen gegaard in ajuin, sojasaus en gembersiroop. Mmm… Ik had de stoofpot in de namiddag al op het fornuis gespot (die geur!) en dacht dat het een fond-in-wording was voor één van de gerechten uit het menu. Niet dus, maar dit was zeker even goed!
Tijdens het eten legde Edwin me uit hoe de team lunch georganiseerd is. Elke kok is op een andere dag verantwoordelijk. Hij/zij mag zelf kiezen wat hij klaarmaakt. De enige vereisten zijn dat het op tijd klaar is (zonder dat de mise en placevoor de gasten in het gedrang komt), dat het ‘gewoon’ eten is (geen sterrenkeuken) en dat alles vers en zelfgemaakt is. Wie zich dus aan steak met frietjes waagt, moet voor handgesneden frietjes en zelfgemaakte mayonaise zorgen.
3. Restaurant One: de tuin
Een uurtje voor het arriveren van de eerste gasten, gaf Edwin me een rondleiding in de moestuin van One. Sinds een paar jaar kweekt het restaurant zelf groenten, fruit en kruiden. Elke lid van het keukenteam gaat de ingrediënten die nodig zijn voor zijn/haar gerechten zelf in de tuin halen. Voor het onderhoud zorgt een tuinvrouw, samen met een team van vrijwilligers. Er is zelfs een bijenkas aanwezig, dit op vraag van een imker die in de buurt woont. Zij verzorgt de bijen en het restaurant krijgt een deel van de opbrengst.
Tijdens de wandeling liet Edwin me proeven van de laatste aardbeien uit de tuin en van een aantal speciale tuinkruiden, zoals oesterblad. What’s in a name… dat blad smaakt echt naar oester! Ik stopte een extra blaadje in mijn schortzak voor oester-lover Joske, die stilaan in Roermond gearriveerd moest zijn. (Ik wist toen nog niet dat er die avond een amuse met oesterblad op het menu stond :-))
4. Diner aan de chef’s table
Toen Edwin en ik terugkwamen van onze wandeling, zat Joske mij al op te wachten op het terras, de ideale plek voor het aperitief: lekker in de schaduw (zeer welkom bij de tropische temperatuur van die dag) en met zicht op het water. Wat waren we toch met ons gat in de boter gevallen!
Sommelier Joost bracht ons meteen een frisse cocktail op basis van witte wijn, cointreau, vodka en citrus, versierd met bloemetjes uit de tuin. Ook de hapjes kregen we op het terras: een eierschaal gevuld met erwtjes, asperges en hollandaisesaus, een gefrituurd aardappelnestje met piccalilly, een explosie van asperges met oesterblad en een fris soepje met komkommer, radijs en granny smith. Enthousiast begon ik aan Joske uit te leggen hoe ik die explosie-bolletjes gemaakt had.
Na het aperitief verhuisden we naar de Chef’s table in de keuken. Het voelde wat onwennig om plots toeschouwer te zijn, nadat ik een hele namiddag had meegeholpen met het keukenteam. Gelukkig kon ik dat gevoel vlug van mij afzetten en volop genieten van de unieke ervaring én uiteraard ook van al het lekkers dat voor ons op tafel verscheen. En dat was heel wat! Na de amuses volgende nog zeven gangen. Ik laat jullie even mee watertanden:
- Kreeft, watermeloen, kerstomaatjes, avocadocrème en kroepoek van tomaat. Geserveerd met een heldere tomatenbouillon.
- Rundscarpaccio, zeewier, wasabisorbet, crème van rijst en tapiocaparels.
- Asperge, ei en boter en krokante aardappel.
- Scholfilet met venkel, dragon, citroengras, aardappel, sjalot en citroensabayon!
- Lam, groene en witte asperges, yoghurt, verschillende kruiden.
- Chocolade (zelfgemaakt!) met ijs van pompoenpitten, koekjes en sinaasappel.
- Lemoncake, meringue, geroosterde peper, rabarbercrème en rabarberjus. –
Hieronder enkele foto’s van foodblogger en fotografe Corina van foodlovestories:
Bij elke gang serveerde Joost ons met de glimlach en een deskundige uitleg aangepaste wijnen. Tussendoor kwam ook gastvrouw Bethany even met ons babbelen. Ongelofelijk hoe goed zij als Canadese Nederlands praat! En ook het dochtertje van Edwin en Bethany maakte plots haar opwachting in de keuken. Schattig om te zien hoe ze haar mama in de armen vloog. Het deed ons even denken aan J&O, die wellicht al in dromenland lagen bij opa en oma.
5. Digestief op het terras
Na het diner wilden we absoluut iets terugdoen voor zoveel gastvrijheid. We moesten even aandringen, maar mochten uiteindelijk toch een glaasje trakteren aan iedereen van het team. Betalen voor het diner van mijn plus one Joske was echter uitgesloten. Edwin: ‘We hebben beslist om voor onze verjaardag 10 foodbloggers uit te nodigen en dan gaan we ook echt all the way. Als we iets doen, dan doen we het goed.’ En zo was het!
We namen ons digestief op het terras en Edwin kwam gezellig bij ons zitten. Ondertussen vertelde hij honderduit over zijn avonturen als jonge kok. Over hoe stijf het er vroeger aan toeging in de sterrenrestaurants.
Ooit bracht hij als backpacker een paar uur in Londen door, wachtend op een volgende vlucht. Samen met zijn reisgezel besloot hij om te gaan lunchen in de sterrenzaak Le Gavroche. Aangezien ze geen kostuum bij zich hadden, kregen ze een jasje van de zaak aangemeten. Die hadden ze toen standaard hangen en zonder kwam je er niet in.
Hij vertelde ook over The Fat Duck, waar hij een paar maand werkte in de tijd dat het tot beste restaurant ter wereld verkozen was. Hij werkte er zo hard dat hij soms in de metro in slaap viel en pas enkele haltes verder wakker werd. En hij verdiende er niet eens genoeg om elke dag de metro te nemen, dat deed hij enkel als het regende! Zalig om op deze manier en met dit soort verhalen de dag af te sluiten.
Rond middernacht vertrokken Joske en ik te voet naar ons hotel. Het was nog warm en de terrasjes zaten nog vol. We dronken onderweg ‘de lesten’ (het laatste pintje dus) en praatten na over de fantastische avond die we net beleefd hadden.
Hartelijk dank aan Edwin, Bethany en het hele team voor de warme ontvangst en het overheerlijke eten. Jullie slogan ‘Taste the passion, feel at home’ kon wat mij betreft niet beter gekozen zijn!
Wil je dit zelf ook eens beleven? Dat kan! Je kunt je eigen Chef for one day boeken bij restaurant One. Het ideale cadeau voor elke foodie!
Meer lezen? Een andere unieke restaurantervaring beleefde ik bij restaurant Cochon Deluxe in Gent, waar ik mocht deelnemen aan een No Phone Diner (lees: eten op je smartphone!).
