Gastvrouw met Feeling

In 2010 vertelde mijn vriendin/PR madam Jessica die nu haar eigen bureau Parlez runt, dat Feeling Magazine op zoek was naar hobbykoks voor haar nieuwe rubriek Gastvrouw met Feeling. Of ik wou meedoen? Tzalwelzijn! En zo geschiedde op een warme zomerdag in augustus (in onze beste winteroutfit…).

De sympathieke journaliste Ann Davis belde aan, vergezeld van fotograaf Carl Bruninx, een visagiste en een styliste. Die laatste was op voorhand al eens komen checken of ons huis Feeling-proof was. Ai, haar blik toen ze onze ongeschilderde keukenmuur zag… Ik beloofde stellig dat Joske er tegen de dag van de fotoshoot nog een limoengroene laag verf op zou zetten. En zo kregen we groen licht. Feeling approved!

Gastvrouw met feeling voor 9 gasten

De dag zelf was heel druk voor mij (en veel wachten voor de gasten), maar wat een fijne ervaring! Ik nodigde 9 vrienden uit die allemaal (ja, de ook mannen) eerst langs de schminkstoel moesten passeren. Nadat ook we allemaal Feeling-proof waren, kon het echte werk beginnen.

Ik maakte mijn lievelingshapjes klaar. Zes hapjes in totaal, die van begin tot einde zorgvuldig in beeld gebracht werden. Tussendoor nam de fotograaf ook foto’s van ons gezelschap, de ene foto al meer naturel dan de andere. Samen met je gasten cocktails staan shaken aan het keukenblok, wie doet dat nu niet in het echte leven?

Na afloop gingen mijn gasten en ik stoom aflaten op Melle on Fire, de jaarlijkse brandweerfuif in ons dorp. Het was een lange gezellige dag waarbij lekker eten en goed gezelschap centraal stonden.

Time flies

Als ik de foto’s van de reportage zie moet ik glimlachen. Om de fijne dag. En om alles wat er sindsdien veranderd is. We zijn wat ouder geworden. Er kwamen 8 kindjes bij (ja, 8, ik heb het nageteld!). Al mijn ‘gasten’ wonen ondertussen in een ander huis en de meesten hebben een andere job. Maar niet alles is anders. Wij wonen nog in ons Feelinghuis met de limoengroene keuken. Ik maak nog altijd graag hapjes en Cosmo klaar voor de gasten van toen (al ligt de frequentie wel beduidend lager dan 6 jaar geleden, damn you 8 little fuckers…). En het mesje van oma wordt nog altijd gebruikt. Elke dag opnieuw.